[سوره المؤمنون (23): آيات 99 تا 100]

حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100)

ترجمه:

99- (آنها هم چنان به راه غلط خود ادامه مى‌دهند) تا زمانى كه مرگ يكى از آنان فرا رسد مى‌گويد: پروردگار من! مرا باز گردانيد!.

100- شايد در آنچه ترك كردم (و كوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم (به او مى‌گويند) چنين نيست، اين سخنى است كه او به زبان مى‌گويد (و اگر باز گردد برنامه‌اش همچون سابق است) و پشت سر آنها برزخى است تا روزى كه برانگيخته مى‌شوند.

تفسير: تقاضاى ناممكن!

در تعقيب بحثهايى كه در آيات قبل پيرامون سرسختى مشركان و گنهكاران در مسير باطلشان گذشت، در آيات مورد بحث وضع دردناكشان را به هنگامى كه در آستانه مرگ قرار مى‌گيرند چنين توصيف مى‌كند:

" آنها به اين راه غلط خود هم چنان ادامه مى‌دهند تا هنگامى كه مرگ يكى از آنها فرا رسد" (حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ‌) [1]

[1]" حتى" در حقيقت غايتى است براى جمله محذوفى كه از عبارات گذشته فهميده مى‌شود، و در تقدير چنين است: انهم يستمرون على هذا الحال‌ حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ‌" آنها بر اين طريقه ادامه مى‌دهند تا مرگشان فرا رسد" و اين معنى از جمله" نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَصِفُونَ‌" كه در دو آيه قبل آمده استفاده مى‌شود (دقت كنيد).