آيه مورد بحث همه را مخاطب ساخته چنين مى‌گويد:" اى پيامبران! از غذاهاى پاكيزه و طيب تغذيه كنيد و عمل صالح بجا آوريد كه من به آنچه شما عمل مى‌كنيد آگاهم" (يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ‌).

فرق ميان شما و ديگر انسانها اين نيست كه شما صفات بشرى همانند نياز به تغذيه نداريد، تفاوت اين است كه شما حتى تغذيه را نيز به عنوان يك وسيله تكامل پذيرفته‌ايد و به همين دليل برنامه شما خوردن از طيبات و پاكيزه‌ها است در حالى كه مردمى كه خوردن را هدف نهايى خود قرار داده‌اند به هيچوجه مقيد به اين برنامه نيستند، به دنبال چيزى مى‌روند كه هوس حيوانى آنها را اشباع كند خواه خبيث باشد يا طيب.

و با توجه به اينكه نوع تغذيه در روحيات انسان مسلما مؤثر است و غذاهاى مختلف، آثار اخلاقى متفاوتى دارد ارتباط اين دو جمله روشن مى‌شود كه مى‌فرمايد:

" از غذاهاى پاكيزه بخوريد" و" عمل صالح انجام دهيد".

در روايات اسلامى نيز مى‌خوانيم خوردن غذاى حرام جلو استجابت دعاى انسان را مى‌گيرد، حديث معروفى كه از پيامبر اسلام ص نقل شده شاهد اين مدعى است: مردى خدمتش عرض كرد دوست دارم دعايم مستجاب شود، فرمود:

طهر مأكلك و لا تدخل بطنك الحرام:

" غذاى خود را پاك كن، و از هر گونه غذاى حرام بپرهيز"! [1] [2] ذكر اين نكته نيز لازم است كه جمله‌ إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ‌ (من از آنچه انجام مى‌دهيد آگاهم) خود دليل مستقلى براى انجام عمل صالح است، چرا كه وقتى انسان بداند كسى همواره ناظر عمل او است كه چيزى بر او مخفى نمى‌شود

[1]" وسائل الشيعه" جلد چهارم ابواب الدعا باب 67 حديث 4.

[2] در جلد اول تفسير نمونه ذيل آيه 186 سوره بقره مشروحا در اين زمينه بحث كرده‌ايم.