نه تنها ما نبايد زير بار آنها برويم، بلكه آنها هميشه بايد بندگى ما كنند! آنها پيامبران را متهم به برترى جويى و سلطه‌طلبى مى‌كردند در حالى كه خودشان بدترين سلطه جو بودند و آثار اين خوى زشت در اين گفتارشان به خوبى نمايان است.

و سرانجام به اين ترتيب دشمنان اصلى بنى اسرائيل كه سد راه دعوت موسى و هارون بودند از ميان رفتند، و دوران آموزش و تربيت الهى بنى اسرائيل فرا رسيد.

در همين مرحله بود كه خداوند تورات را بر موسى نازل كرد و بنى اسرائيل را به انجام برنامه‌هاى آن دعوت نمود، چنان كه در آخرين آيه مورد بحث مى‌فرمايد:

" ما به موسى كتاب آسمانى داديم تا بنى اسرائيل در سايه آن هدايت شوند" (وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ‌).

قابل توجه اينكه در آيات گذشته در مرحله مبارزه با فرعونيان سخن از موسى و برادرش هارون در ميان بود، و تمام ضميرها به صورت تثنيه آمده، ولى در اينجا كه سخن از نزول كتاب آسمانى است تنها از موسى بحث شده، زيرا او پيامبر اولوا العزم و صاحب كتاب و شريعت تازه بود، بعلاوه هنگام نزول تورات او در كوه طور بود و برادرش هارون در ميان جمعيت بنى اسرائيل باقى ماند [1]

[1] در باره موسى (ع) و چگونگى مبعوث شدن و شرح مبارزاتش با فرعون و فرعونيان بحثهاى مفصلى در جلد ششم (ذيل آيات 103 تا 162 سوره اعراف) و در جلد سيزدهم (ذيل آيات 8 تا 97 سوره طه) داشتيم.