اين نكته نيز لازم به ياد آورى است كه تولد انسان از خاك به صورت يك موجود زنده خود يك جهش بزرگ است، و مراحل گوناگون جنين همه جهشهاى پى در پى محسوب مى‌شوند، و نيز تولد انسان از مادر خود جهش بسيار مهمى است، و مراحل بلوغ و كهولت نيز جهش محسوب مى‌شوند.

تعبير قرآن در آيه بالا از" قيامت" به" بعث" گويا اشاره به همين مفهوم جهش باشد كه در رستاخيز نيز صورت مى‌گيرد.

به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه سخن گفتن قرآن از اين مراحل مختلف جنين، در آن روز كه نه علم جنين‌شناسى به وجود آمده بود و نه مردم اطلاع قابل ملاحظه‌اى در باره دوران جنينى انسان داشتند، خود گواه زنده‌اى است بر اينكه اين كتاب بزرگ از جهان وحى و ما وراء طبيعت سرچشمه مى‌گيرد.

2- معاد جسمانى-

بدون شك هر جا قرآن سخن از بازگشت انسانها و رستاخيز به ميان آورده منظور بازگشت اين انسان با روح و جسم در آن جهان است، و آنها كه معاد را منحصر به جنبه" روحانى" آن كرده‌اند و تنها قائل به بقاى ارواحند به هيچ وجه آيات قرآن را مورد بررسى قرار نداده‌اند، مثلا روشن است كه آياتى همچون آيه فوق با صراحت سخن از معاد جسمانى مى‌گويد و گر نه معاد روحانى چه شباهتى به دوران جنينى و زنده شدن زمينهاى مرده به وسيله نمو گياهان دارد؟

مخصوصا آخرين جمله آيات مورد بحث كه به صورت نتيجه نهايى آمده به وضوح اين مطلب را ثابت مى‌كند آنجا كه مى‌گويد: وَ أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ" و خداوند كسانى را كه در قبرها هستند برمى‌انگيزاند" چرا كه قبر جايگاه جسم است نه روح.