در مرحله سوم نطفه به مرحله علقه مى‌رسد و سلولهاى آن همچون يك دانه توت بدون شكل (به صورت يك قطعه خون بسته) در كنار هم قرار مى‌گيرند كه آن را در زبان علمى" مورولا" مى‌نامند.

بعد از گذشتن مدت كوتاهى حفره تقسيم كه سر آغاز تقسيم نواحى جنين است پيدا مى‌شود (و جنين را در اين مرحله به" لاستولا" مى‌نامند).

در مرحله چهارم كم كم جنين شكل يك قطعه گوشت جويده شده به خود مى‌گيرد بى آنكه اعضاى مختلف بدن در آن مشخص باشد.

اما ناگهان در پوسته" جنين" تغييراتى پيدا مى‌شود، و شكل آن متناسب با كارى كه بايد انجام دهد تغيير مى‌يابد و اعضاى بدن كم كم ظاهر مى‌شود، اما جنينهايى كه از اين مرحله نگذرند و هم چنان به صورت سابق و يا ناقص بمانند ساقط مى‌شوند و از رده خارج مى‌گردند، جمله" مُخَلَّقَةٍ وَ غَيْرِ مُخَلَّقَةٍ" ممكن است اشاره به اين مرحله باشد يعنى" كامل الخلقه" و" غير كامل الخلقه".

جالب اينكه قرآن مجيد بعد از ذكر اين چهار مرحله جمله‌ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ‌ را آورده است، اشاره به اينكه اين دگرگونيهاى سريع و شگفت‌انگيز كه سبب مى‌شود يك قطره كوچك آب به يك انسان كامل تبديل گردد، دليل روشنى است بر قدرت خداوند بر همه چيز.

سپس به مراحل سه گانه پنجم و ششم و هفتم جنين كه بعد از تولد صورت مى‌گيرد يعنى" طفوليت" و" بلوغ" و" پيرى" اشاره كرده است‌ [1]

[1] جالب توجه اينكه در مورد تولد انسان تعبير به‌ ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا مى‌كند در حالى كه قاعدتا بايد به صورت جمع (اطفال) ذكر شود. اين تعبير ممكن است به خاطر آن باشد كه طفل معنى مصدرى دارد، و در آن مفرد و جمع يكسان است، و يا از اين جهت باشد كه هدف بيان جنس است نه خصوصيات و ويژگيهاى اطفال كه در اين مرحله تفاوت انسانها مستور و مكتوم است و در مراحل بعد ظهور و بروز مى‌كند.