تفسير اول صحيحتر است.

آرى جمعيتى كه در ناز و نعمت به سر مى‌بردند و به تعبير قرآن" ملا" بودند (ظاهرى چشم پر كن و درونى از نور حق تهى داشتند) چون دعوت اين پيامبر بزرگ را مخالف هوسهاى خود مى‌ديدند، و مزاحم منافع نامشروع و استكبار و برترى جويى بى دليلشان مشاهده مى‌كردند و به خاطر همين ناز و نعمتها از خدا دور افتاده بودند و سراى آخرت را انكار نمودند، به ستيزه بر خواستند، درست با همان منطقى كه سركشان قوم نوح داشتند.

آنان انسان بودن اين رهبران الهى و خوردن و نوشيدن آنها را همانند ساير مردم دليلى بر نفى رسالتشان گرفتند، در حالى كه اين خود تاييدى بر رسالت اين بزرگ مردان بود كه آنها از ميان توده‌هاى مردم برمى‌خاستند كه دردها و نيازها- شان را بخوبى درك كنند.