خوردن غذا معمولا نان خود را با خورشى كه مى‌خورد رنگين مى‌كند به تمام انواع نان خورشها،" صبغ" گفته شده است، به هر حال كلمه صبغ، ممكن است اشاره به همان روغن زيتون باشد كه با نان مى‌خوردند و يا انواع نان خورشها كه از درختان ديگر استفاده مى‌كردند.

در اينجا سؤالى پيش مى‌آيد كه چرا در ميان انواع ميوه‌ها بالخصوص روى اين سه ميوه تكيه شده است: خرما، انگور و زيتون؟

در پاسخ بايد به اين نكته توجه داشت كه از نظر تحقيقات علمى غذاشناسان كمتر ميوه‌اى وجود دارد كه براى بدن انسان به اندازه اين سه ميوه مفيد و مؤثر باشد.

" روغن زيتون" براى توليد سوخت و ساز بدن ارزش فراوانى دارد، كالرى حرارتى آن بسيار زياد، دوست صميمى كبد انسان، بر طرف كننده عوارض كليه‌ها و سنگهاى صفراوى و قلنجهاى كليوى، تقويت كننده اعصاب و بالآخره اكسير سلامتى است.

در مورد" خرما" آن قدر توصيف شده كه در اين مختصر نمى‌گنجد: قند فراوان خرما از سالمترين قندها است و از نظر بسيارى از غذاشناسان خرما يكى از عوامل جلوگيرى از سرطان است، دانشمندان در خرما سيزده ماده حياتى، و پنج نوع ويتامين كشف كرده‌اند كه آن را به صورت يك منبع فوق العاده ارزشمند غذايى در مى‌آورد.

اما" انگور" به عقيده بعضى از دانشمندان، يك داروخانه طبيعى است، از نظر خواص همچون شير مادر است و دو برابر گوشت در بدن ايجاد حرارت مى‌كند، خون را تصفيه مى‌كند، سموم بدن را دفع مى‌نمايد، انواع ويتامين موجود در آن به انسان نيرو و توان مى‌بخشد [1]

[1] براى توضيح بيشتر در باره اين سه ميوه حيات‌بخش به جلد 11 صفحه 172 به بعد (ذيل آيه 11 سوره نحل) مراجعه فرمائيد.