توأم با تربيت آن" است، اين تعبير نشان مى‌دهد كه مرحله اخير با مراحل قبل (مرحله نطفه و علقه و مضغه و گوشت و استخوان) كاملا متفاوت است مرحله‌اى است مهم كه قرآن از آن سر بسته ياد كرده و تنها مى‌گويد:" سپس ما به آن آفرينش تازه‌اى داديم" و بلا فاصله پشت سر آن" فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ‌" مى‌گويد.

اين چه مرحله‌اى است كه اين قدر شايان اهميت است، اين همان مرحله‌اى است كه جنين وارد مرحله حيات انسانى مى‌شود، حس و حركت پيدا مى‌كند، و به جنبش در مى‌آيد كه در روايات اسلامى از آن تعبير به مرحله" نفخ روح" (دميدن روح در كالبد) شده است.

اينجا است كه انسان با يك جهش بزرگ زندگى نباتى و گياهى را پشت سر گذاشته و گام به جهان حيوانات و از آن برتر به جهان انسانها مى‌گذارد، و فاصله آن با مرحله قبل آن قدر زياد است كه تعبير از آن با جمله ثم خلقنا كافى نبود و لذا" ثُمَّ أَنْشَأْناهُ‌" فرمود.

در اينجا است كه انسان، ساختمان ويژه‌اى پيدا مى‌كند كه او را از همه جهان ممتاز مى‌سازد، به او شايستگى خلافت خدا در زمين مى‌دهد، و قرعه امانتى را كه كوه‌ها و آسمانها بار آن را نتوانست كشيد، به نام او مى‌زنند.

در واقع همين جا است كه" عالم كبير" با همه شگفتيهايش در اين" جرم صغير" منطوى و پيچيده مى‌شود و به راستى شايسته" تبارك‌ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ‌" است.

3- لباس گوشتين بر اندام استخوانها!-

نويسنده تفسير فى ظلال ذيل آيه مورد بحث در اينجا جمله عجيبى نقل مى‌كند و آن اينكه: جنين بعد از آنكه مرحله" علقه" و" مضغه" را پشت سر گذاشت تمام سلولهايش تبديل به سلولهاى استخوانى مى‌شود و بعد از آن تدريجا عضلات و گوشت روى آن را مى‌پوشاند، بنا بر اين جمله كسونا العظام لحما يك معجزه علمى است كه پرده از روى اين مساله‌