نكته‌ها:

[1- انتخاب فعل ماضى" افلح" براى چيست؟]

انتخاب فعل ماضى" افلح" در مورد رستگارى مؤمنان براى تاكيد هر چه بيشتر است، يعنى رستگارى آنها آن قدر مسلم است كه گويى قبلا تحقق يافته، و ذكر كلمه" قد" قبل از آن نيز تاكيد ديگرى براى موضوع است.

تعبيراتى همچون" خاشعون"" معرضون"" راعون" و" يحافظون" ... (به صورت اسم فاعل يا فعل مضارع) همه دليل بر آن است كه برنامه‌هاى مؤمنان راستين در اين اوصاف برجسته موقتى و محدود نيست بلكه مستمر و دائمى است.

2- همسر دائم و موقت‌

از آيات فوق، استفاده مى‌شود كه تنها دو گروه از زنان بر مردان حلال هستند: نخست همسران و ديگر كنيزان (با شرائط مخصوص) و به همين جهت اين آيه در كتب فقهيه در بحثهاى نكاح در موارد بسيارى مورد استناد قرار گرفته است.

جمعى از مفسران و فقهاى اهل سنت خواسته‌اند از اين آيه شاهدى براى نفى ازدواج موقت بياورند، و بگويند آن هم در حكم زنا است!.

اما با توجه به اين حقيقت كه" ازدواج موقت" (متعه) به طور مسلم در زمان پيامبر ص حلال بوده است و احدى از مسلمانان آن را انكار نمى‌كنند، منتها بعضى مى‌گويند در آغاز اسلام بوده و بسيارى از صحابه نيز به آن عمل كرده‌اند سپس نسخ شده و بعضى مى‌گويند: عمر بن خطاب از آن جلوگيرى به عمل آورد.

با توجه به اين واقعيتها مفهوم سخن اين دسته از دانشمندان اهل تسنن اين خواهد بود كه پيامبر ص العياذ باللَّه زنا را- حد اقل براى مدتى- مجاز شمرده است، و اين غير ممكن است.