از آنجا كه غريزه جنسى سركش‌ترين غرائز انسان است و خويشتن دارى در برابر آن نياز به تقوى و پرهيزگارى فراوان و ايمان قوى و نيرومند دارد، در آيه بعد بار ديگر روى همين مساله تاكيد كرده و مى‌گويد:" هر كس غير اين طريق را (جهت بهره‌گيرى جنسى) طلب كند تجاوزگر است" (فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ‌).

تعبير به محافظت" فروج" گويا اشاره به اين است كه اگر مراقبت مستمر و پى‌گير در اين زمينه نباشد، بيم آلودگى فراوان است.

و تعبير به" همسران" شامل همسران دائم و موقت هر دو مى‌شود، هر چند بعضى از مفسران اهل سنت در اينجا گرفتار اشتباهى شده‌اند كه در نكات به آن اشاره خواهد شد.

تعبير به" غَيْرُ مَلُومِينَ‌" (آنها مورد ملامت قرار نمى‌گيرند) ممكن است اشاره به طرز فكر غلطى باشد كه براى مسيحيت انحرافى پيدا شده كه آنها هر گونه آميزش جنسى را خلاف شان انسان مى‌پندارند و ترك مطلق آن را فضيلت مى‌دانند تا آنجا كه كشيشان كاتوليك و همچنين زنان و مردان تارك دنيا، در تمام عمر، مجرد زندگى مى‌كنند، و هر گونه ازدواج را مخالف اين مقام روحانى تصور مى‌كنند! (هر چند اين مساله بيشتر جنبه ظاهرى دارد اما در خفا جمعى از آنها طرقى براى اشباع غريزه جنسى خود انتخاب مى‌كنند و كتابهاى نويسندگان خودشان پر است از داستانهايى كه در اين زمينه نوشته‌اند [1] به هر حال امكان ندارد خداوند غريزه‌اى را به عنوان بخشى از نظام احسن در انسان بيافريند و بعد آن را به كلى تحريم يا مخالف مقام انسانى بداند.

اين نكته چندان نياز به ياد آورى ندارد كه حلال بودن همسران مخالف با بعضى از موارد استثنايى نيست، مانند حالت عادت ماهانه و امثال آن.

[1] به تاريخ معروف ويل دورانت در اين زمينه مراجعه شود.