فلسفه و منافع روشنى دارند كه عائد خودتان مى‌شود، در ذائقه جانتان تلخ نخواهند بود، بلكه كاملا شيرين و گوارا هستند.

در سومين تعبير مى‌گويد: از اين گذشته" اين همان آئين پدر شما ابراهيم است" (مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ‌).

اطلاق" پدر" بر" ابراهيم" يا به خاطر آن است كه عربها و مسلمانان آن روز غالبا از نسل اسماعيل بودند و يا به خاطر اين بود كه آنها همگى" ابراهيم" را بزرگ مى‌شمردند و از او به صورت يك پدر روحانى و معنوى احترام مى‌كردند هر چند آئين پاك او با انواع خرافات آلوده شده بود.

سپس تعبير ديگرى در اين زمينه دارد مى‌گويد:" او شما را در كتب پيشين، مسلمان ناميد و همچنين در اين كتاب آسمانى" (قرآن) (هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَ فِي هذا).

و مسلمان كسى است كه اين افتخار را دارد كه در برابر همه فرمانهاى الهى تسليم است.

در اينكه: مرجع ضمير" هو" (او) چه كسى است در ميان مفسران گفتگو است بعضى گفته‌اند به" خدا" بر مى‌گردد، يعنى خدا هم در كتب پيشين و هم در قرآن شما را به اين نام افتخار آميز ناميده است، ولى بعضى ديگر آن را اشاره به" ابراهيم" مى‌دانند، چرا كه در آيه 128 سوره بقره مى‌خوانيم ابراهيم پس از پايان بناى كعبه از خداوند تقاضاهايى كرد، از جمله اين بود: رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ‌:" پروردگارا! من و فرزندم اسماعيل را تسليم در مقابل فرمانت قرار ده، و از دودمان ما امتى مسلم و تسليم در برابر اراده‌ات به وجود آور".

ولى تفسير اول صحيحتر به نظر مى‌رسد زيرا با ذيل آيه سازگارتر است، كه مى‌گويد:" او شما را در كتب پيشين و در اين كتاب (قرآن) مسلمان ناميد" و اين‌