مشركان به طور خصوص و مخالفان اسلام به طور عموم، جر و بحثهايى با پيامبر ص پيرامون مسائل و احكام تازه اسلام داشتند و نسخ و دگرگونى قسمتهايى از احكام شرايع پيشين را نقطه ضعفى براى شريعت اسلام مى‌پنداشتند در حالى كه اين دگرگونى‌ها نه تنها ضعف نبود بلكه يكى از برنامه تكامل اديان محسوب مى‌شد، لذا در نخستين آيه مورد بحث مى‌فرمايد:" براى هر امتى عبادتى قرار داديم تا خدا را با آن پرستش كنند" (لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً هُمْ ناسِكُوهُ‌) [1] مناسك: چنان كه قبلا هم گفته‌ايم جمع" منسك" به معنى مطلق عبادت است، و در اينجا ممكن است تمام برنامه‌هاى دينى و الهى را شامل شود، بنا بر اين آيه گوياى اين حقيقت است كه امتهاى پيشين هر كدام برنامه‌اى مخصوص به خود داشتند كه در آن شرائط خاص از نظر زمان و مكان و جهات ديگر كاملترين برنامه بوده است، ولى مسلما با دگرگون شدن آن شرائط لازم بود احكام تازه‌ترى جانشين آنها شود.

لذا به دنبال اين سخن اضافه مى‌كند:" بنا بر اين نبايد آنها در اين امر با تو به نزاع برخيزند" (فَلا يُنازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ).

" و تو به سوى پروردگارت دعوت كن كه راه راست همين است كه تو مى‌پويى (وَ ادْعُ إِلى‌ رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلى‌ هُدىً مُسْتَقِيمٍ‌).

هرگز گفتگوها و ايرادهاى بى پايه آنان در روحيه تو كمترين اثرى نگذارد

[1] جمعى از مفسران، اين آيات را اشاره به پاسخ ايرادى دانسته‌اند كه از ناحيه مشركان مطرح مى‌شد كه مى‌گفتند چگونه گوشت حيواناتى را كه ذبح شده است مى‌خوريد اما گوشت ميته (مردار) را نمى‌خوريد در حالى كه اولى را شما كشته‌ايد و دومى را خدا! اين آيات نازل شده و به آنها پاسخ گفت ولى بسيار بعيد به نظر مى‌رسد كه آيات فوق اشاره به چنين مطلبى باشد زيرا خوردن گوشت مردار كه گوشت فاسد و زيانبارى است ظاهرا در هيچ شريعتى مجاز و مباح نبوده است تا قرآن صحه بر آن بگذارد و بگويد هر شريعتى براى خود برنامه‌اى داشته است.