اين يكى از اهداف تشريع جهاد و اذن در مقاتله و جنگ است.

در اينكه ميان" صَوامِعُ" وَ" بِيَعٌ" وَ" صَلَواتٌ" وَ" مَساجِدُ" چه تفاوتى است مفسران بيانات گوناگونى دارند، اما آنچه صحيحتر به نظر مى‌رسد اين است كه:

" صوامع" جمع" صومعه" به معنى مكانى است كه معمولا در بيرون شهرها و دور از جمعيت براى تاركان دنيا و زهاد و عباد ساخته مى‌شد كه در فارسى به آن" دير" گويند (بايد توجه داشت صومعه در اصل به معنى بنائى است كه قسمت بالاى آن بهم پيوسته است، و ظاهرا اشاره به گلدسته‌هاى چهار پهلويى بوده كه راهبان براى صومعه خود درست مى‌كردند).

" بيع" جمع" بيعة" به معنى" معبد نصارا" است كه" كنيسه" يا" كليسا" نيز به آن گفته مى‌شود.

" صلوات" جمع" صلاة" به معنى" معبد يهود" است، و بعضى آن را معرب" صلوثا" مى‌دانند كه در لغت عبرانى به معنى نماز خانه است.

و" مساجد" جمع" مسجد" معبد مسلمين است.

بنا بر اين" صوامع" و" بيع" گر چه هر دو متعلق به نصارا است ولى يكى از اين دو نام معبد عمومى است و ديگرى نام مركز تاركان دنيا، بعضى نيز" بيع" را لفظ مشتركى دانسته‌اند كه هم بر معابد يهود گفته مى‌شود و هم بر معابد مسيحيان.

ضمنا جمله‌ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً (نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود) ظاهرا توصيفى است براى خصوص مساجد، چرا كه مساجد مسلمين با توجه به نمازهاى پنجگانه كه در تمام ايام سال در آن انجام مى‌گيرد پر رونق‌ترين مراكز عبادت در جهان است، در حالى كه بسيارى از معابد ديگر تنها يك روز در هفته و يا روزهايى در سال مورد بهره‌بردارى قرار مى‌گيرد.

و در پايان آيه بار ديگر وعده نصرت الهى را تكرار و تاكيد كرده مى‌گويد: