مى‌كنم چرا كه او نسبت به من، رحيم و لطيف و مهربان است" (سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كانَ بِي حَفِيًّا).

در واقع، ابراهيم در مقابل خشونت و تهديد آزر، مقابله به ضد نمود، وعده استغفار و تقاضاى بخشش پروردگار به او داد.

در اينجا سؤالى مطرح مى‌شود كه چرا ابراهيم به او وعده استغفار داد با اينكه مى‌دانيم آزر، هرگز ايمان نياورد و استغفار براى مشركان، طبق صريح آيه 113 سوره توبه ممنوع است.

پاسخ اين سؤال را بطور مشروح ذيل همان آيه سوره توبه ذكر كرده‌ايم (جلد 8 صفحه 106).

" و تنها پروردگارم را مى‌خوانم، و اميدوارم كه دعاى من در پيشگاه پروردگارم بى‌پاسخ نماند" (وَ أَدْعُوا رَبِّي عَسى‌ أَلَّا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبِّي شَقِيًّا).

اين آيه از يك سو، ادب ابراهيم را در مقابل آزر نشان مى‌دهد، كه او گفت: از من دور شو، ابراهيم هم پذيرفت، و از سوى ديگر قاطعيت او را در عقيده‌اش مشخص مى‌كند كه اين دورى من از شما به اين دليل نيست كه دست از اعتقاد راسخم به توحيد برداشته باشم، بلكه به خاطر عدم آمادگيتان براى پذيرش حق است و لذا من در اعتقاد خودم هم چنان پا بر جا مى‌مانم.

ضمنا مى‌گويد من اگر خدايم را بخوانم اجابت مى‌كند اما بيچاره شما كه بيچاره‌تر از خود را مى‌خوانيد و هرگز دعايتان مستجاب نمى‌شود و حتى‌