نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 517
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ.
لذا بعضى گفتهاند كه منظور از ذكر در آيه مورد بحث قرآن است، و زبور تمام كتب
انبياء پيشين، و كلمه من بعد تقريبا معادل كلمه" علاوه بر" در فارسى
خواهد بود [1] و به
اين ترتيب معنى آيه چنين مىشود:" ما علاوه بر قرآن در تمام كتب انبياء پيشين
نوشتيم كه سرانجام سراسر روى زمين در اختيار بندگان صالح خدا قرار خواهد
گرفت".
ولى با توجه به تعبيراتى كه در آيه به كار رفته، ظاهر اين است كه منظور از
زبور، كتاب داود، و ذكر به معنى تورات است، و با توجه به اينكه زبور بعد از تورات
بوده، تعبير" من بعد" نيز حقيقى است، و به اين ترتيب معنى آيه چنين
مىشود،" ما، در زبور، بعد از تورات، چنين نوشتيم كه اين زمين را بندگان صالح
ما به ارث خواهند برد".
در اينجا اين سؤال پيش مىآيد كه چرا در ميان كتب آسمانى، تنها از اين دو كتاب
نام، برده شده است؟
اين تعبير ممكن است به خاطر آن باشد كه: داود، يكى از بزرگترين پيامبرانى بود
كه تشكيل حكومت حق و عدالت داد، و بنى اسرائيل نيز مصداق روشن قوم مستضعفى بودند
كه بر ضد مستكبران قيام كردند و دستگاه آنها را بهم پيچيدند و وارث حكومت و سرزمين
آنها شدند.
سؤال ديگرى كه در اينجا باقى مىماند اين است كه بندگان صالح خدا (عِبادِيَ الصَّالِحُونَ) كيانند؟
با توجه به اضافه شدن بندگان به خدا، مساله ايمان و توحيد آنها روشن مىشود، و
با توجه به كلمه" صالحون" كه معنى گسترده و وسيعى دارد، همه شايستگيها
به ذهن مىآيد: شايستگى از نظر عمل و تقوا، شايستگى از نظر علم
[1] و به تعبير مصطلح علمى بعد در
اينجا بعد رتبى است نه زمانى.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 517