[سوره الأنبياء (21): آيه 104]

يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ (104)

ترجمه:

104- در آن روز كه آسمان را همچون طومار درهم مى‌پيچيم، (سپس) همانگونه كه آفرينش را آغاز كرديم آن را بازمى‌گردانيم، اين وعده‌اى است كه ما داده‌ايم و قطعا آن را انجام خواهيم داد.

تفسير: آن روز كه آسمانها درهم پيچيده مى‌شود

در آخرين آيه بحث گذشته خوانديم مؤمنان راستين از" فزع اكبر" (وحشت بزرگ) غمگين نمى‌شوند آيه مورد بحث توصيفى از آن روز وحشت بزرگ است، و در حقيقت علت عظمت اين وحشت را مجسم مى‌سازد، مى‌گويد:

" اين امر، روزى تحقق مى‌يابد كه ما آسمان را درهم مى‌پيچيم همانگونه كه طومار نامه‌ها درهم پيچيده مى‌شود"! (يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ‌). [1] در زمانهاى گذشته براى نوشتن نامه‌ها و همچنين كتابها، از اوراق طومار مانند استفاده مى‌كردند، اين طومارها را قبل از نوشتن به هم مى‌پيچيدند و شخص كاتب تدريجا آن را از يك طرف مى‌گشود و مطالب مورد نظر را روى آن مى‌نوشت‌

[1]" سجل" (بر وزن سطل) به معنى دلو بزرگ و پر آب است، و" سجل" (با كسر سين و جيم و تشديد لام) به معنى قطعه سنگهايى است كه روى آن مى‌نوشتند سپس به تمام اوراقى كه مطالب را روى آن مى‌نگارند گفته شده است (مفردات راغب و قاموس) بايد توجه داشت كه در تركيب جمله" كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ‌" احتمالاتى داده شده است اما مناسبتر از همه آنست كه" طى" كه مصدر است به" سجل" كه مفعول آن است اضافه شده و لام در" للكتب" يا براى اضافه است يا براى بيان علت (دقت كنيد).