اين امور كه هر كدام خارق عادتى بود و بر خلاف اسباب عادى طبيعى، جملگى از اين واقعيت حكايت مى‌كند كه در ما وراء سلسله اسباب قدرتى است كه هر گاه بخواهد مى‌تواند روند آنها را دگرگون سازد، و به هر حال وضع مسيح و مادرش مريم در طول تاريخ بشر بى‌نظير بود، نه قبل و نه بعد از او ديده نشده است و شايد نكره آوردن آيه كه دليل بر عظمت است اشاره به همين معنى باشد.

[سوره الأنبياء (21): آيات 92 تا 94]

إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92) وَ تَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنا راجِعُونَ (93) فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِهِ وَ إِنَّا لَهُ كاتِبُونَ (94)

ترجمه:

92- اين (پيامبران بزرگى كه به آنها اشاره كرديم و پيروان آنها) همه امت واحدى بودند (و پيرو يك هدف) و من پروردگار شما هستم، مرا پرستش كنيد.

93- (گروهى از پيروان ناآگاه) كار خود را به تفرقه در ميانشان كشاندند (ولى سرانجام) همگى به سوى ما باز مى‌گردند.

94- هر كس چيزى از اعمال صالح را بجا آورد در حالى كه ايمان داشته باشد، كوششهاى او ناسپاسى نخواهد شد، و ما تمام اعمال آنها را مى‌نويسيم (تا دقيقا همه پاداش داده شود).

تفسير: امت واحده‌

از آنجا كه در آيات گذشته نام گروهى از پيامبران الهى و همچنين مريم آن بانوى نمونه و بخشى از سرگذشت آنها آمده، در آيات مورد بحث به عنوان يك‌