و بدست آوردن مواهب از دست رفته اشاره مى‌كند، تا درسى باشد براى همه مؤمنان در هر عصر و زمان كه در كام مشكلات فرو مى‌روند، بخصوص مؤمنان مكه كه به هنگام نزول اين آيات، سخت در محاصره دشمن بودند.

مى‌فرمايد:" به ياد آور ايوب را هنگامى كه پروردگار خود را خواند و عرضه داشت ناراحتى و درد و بيمارى و مشكلات و گرفتارى به من روى آورده است، و تو ارحم الراحمينى" (وَ أَيُّوبَ إِذْ نادى‌ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ‌).

" ضر" (بر وزن حر) به هر گونه بدى و ناراحتى كه به روح و جان يا جسم انسان برسد، و همچنين نقص عضو، از بين رفتن مال، مرگ عزيزان، پايمال شدن حيثيت، و مانند آن گفته مى‌شود، و چنان كه بعدا خواهيم گفت: ايوب گرفتار بسيارى از اين ناراحتيها شد.

ايوب همانند ساير پيامبران به هنگام دعا براى رفع اين مشكلات طاقت‌فرسا نهايت ادب را در پيشگاه خدا به كار مى‌برد، حتى تعبيرى كه بوى شكايت بدهد نمى‌كند، تنها مى‌گويد: من گرفتار مشكلاتى شده‌ام و تو ارحم الراحمين هستى، حتى نمى‌گويد مشكلم را برطرف فرما زيرا مى‌داند او بزرگ است و رسم بزرگى را مى‌داند.

" و خانواده او را به او بازگردانديم، و همانندشان را به آنها افزوديم" (وَ آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ‌).

" تا رحمتى از ناحيه ما بر آنها باشد و هم يادآورى و تذكرى براى عبادت كنندگان پروردگار" (رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ ذِكْرى‌ لِلْعابِدِينَ‌).