[سوره الأنبياء (21): آيات 83 تا 84]

وَ أَيُّوبَ إِذْ نادى‌ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (83) فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَكَشَفْنا ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ ذِكْرى‌ لِلْعابِدِينَ (84)

ترجمه:

83- و ايوب را (به ياد آور) هنگامى كه پروردگارش را خواند (و عرضه داشت) بد حالى و مشكلات به من روى آورده و تو ارحم الراحمينى.

84- ما دعاى او را مستجاب كرديم، و ناراحتيهايى را كه داشت برطرف ساختيم، و خاندانش را به او بازگردانديم، و همانندشان را بر آنها افزوديم، تا رحمتى از سوى ما باشد، و تذكرى براى عبادت‌كنندگان.

تفسير: ايوب را از گرداب مشكلات رهايى بخشيديم‌

دو آيه فوق از يكى ديگر از پيامبران بزرگ خدا و سرگذشت آموزنده او سخن مى‌گويد، او" ايوب" است و دهمين پيامبرى است كه در سوره انبياء اشاره به گوشه‌اى از زندگانى او شده است.

" ايوب" سرگذشتى غم‌انگيز، و در عين حال پرشكوه و با ابهت دارد، صبر و شكيبايى او مخصوصا در برابر حوادث ناگوار عجيب بود، به گونه‌اى كه" صبر ايوب" يك ضرب المثل قديمى است.

ولى در آيات مورد بحث مخصوصا به مرحله نجات و پيروزى او بر مشكلات‌