اينها در برابر قدرت ما چيز مهمى نيست" ما قادر بر انجام اين كار بوديم" (وَ كُنَّا فاعِلِينَ‌).

نكته:

در اينكه همصدا شدن كوه‌ها و پرندگان با داود به چه صورت بوده، در ميان مفسران گفتگو است:

1- گاه احتمال داده مى‌شود كه اين صداى پر طنين و گيراى و جذاب داود بود كه در كوه‌ها منعكس مى‌شد و پرندگان را به سوى خود جذب مى‌كرد.

2- گاه گفته‌اند كه اين تسبيح يك نوع تسبيح توأم با درك و شعور است كه در باطن ذرات عالم وجود دارد، زيرا طبق اين نظر تمامى موجودات جهان از يك نوع عقل و شعور برخوردارند، و هنگامى كه صداى داود را به وقت مناجات و تسبيح مى‌شنيدند با او همصدا مى‌شدند و غلغله تسبيح از آنها درهم مى‌آميخت.

3- بعضى گفته‌اند: منظور همان" تسبيح تكوينى" است كه با زبان حال در همه موجودات جهان صورت مى‌گيرد، چرا كه هر موجودى نظامى دارد، نظامى بسيار دقيق و حساب شده، اين نظام دقيق و حساب شده از خداوندى حكايت مى‌كند كه هم پاك و منزه است، و هم داراى صفات كمال، بنا بر اين نظام شگفت‌انگيز عالم هستى در هر گوشه‌اى" تسبيح" است و" حمد" (تسبيح، پاك شمردن از نقائص است، و حمد ستايش در برابر صفات كمال) [1] و اگر گفته شود كه اين تسبيح تكوينى نه مخصوص كوه‌ها و پرندگان است و نه مخصوص داود، بلكه هميشه و در همه جا و از همه موجودات بانگ اين تسبيح برمى‌خيزد.

[1] براى توضيح بيشتر به جلد 12 تفسير نمونه ذيل آيه 44 سوره اسراء مراجعه فرمائيد.