[سوره الأنبياء (21): آيات 78 تا 80]

وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شاهِدِينَ (78) فَفَهَّمْناها سُلَيْمانَ وَ كُلاًّ آتَيْنا حُكْماً وَ عِلْماً وَ سَخَّرْنا مَعَ داوُدَ الْجِبالَ يُسَبِّحْنَ وَ الطَّيْرَ وَ كُنَّا فاعِلِينَ (79) وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنْتُمْ شاكِرُونَ (80)

ترجمه:

78- و داود و سليمان را (بخاطر آور)، هنگامى كه در باره كشتزارى كه گوسفندان قوم آن را شبانه چريده (و خراب كرده) بودند داورى مى‌كردند، و ما شاهد قضاوت آنها بوديم.

79- ما (حكم واقعى) آن را به سليمان تفهيم كرديم، و به هر يك از آنها (شايستگى) داورى، و علم داديم، و كوه‌ها و پرندگان را مسخر داود ساختيم كه با او تسبيح (خدا) مى‌گفتند، و ما قادر بر انجام اين كار بوديم.

80- و ساختن زره را به او تعليم داديم، تا شما را در جنگهايتان حفظ كند آيا شكر (اين نعمتهاى خدا را) مى‌گذاريد؟!

تفسير: قضاوت داود و سليمان‌

در تعقيب سرگذشتهاى مربوط به موسى و هارون و ابراهيم و نوح و لوط