بندگان تو را گمراه مى‌كنند، و نسل آينده آنها نيز جز كافر و فاجر نخواهد بود"! (نوح- 26- 27).

و يا اشاره به جمله‌اى است كه در آيه 10 سوره قمر آمده‌ فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ:" پروردگار خود را خواند و عرض كرد خدايا من در برابر آنها مغلوبم مرا يارى كن".

تعبير به" نادى" كه معمولا براى خواندن با صداى بلند مى‌آيد ممكن است اشاره به اين باشد كه آن قدر اين پيامبر بزرگ را ناراحت كردند كه سرانجام فرياد كشيد و براستى اگر حالات نوح را كه بخشى از آن در سوره نوح آمده و بخشى در سوره هود درست بررسى كنيم مى‌بينيم كه حق داشته فرياد بزند [1] سپس اضافه مى‌كند" ما دعاى او را مستجاب كرديم و او و خانواده‌اش را از آن غم و اندوه بزرگ رهايى بخشيديم" (فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ‌).

در حقيقت جمله" فاستجبنا" اشاره اجمالى به اجابت دعاى او است، و جمله" فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ‌" شرحى و تفصيلى براى آن محسوب مى‌شود.

در اينكه منظور از كلمه" اهل" در اينجا كيست؟ در ميان مفسران گفتگو است، زيرا اگر منظور خانواده او باشد، تنها بعضى از فرزندان نوح را شامل مى‌شود، زيرا مى‌دانيم يكى از فرزندانش" با بدان بنشست و خاندان نبوتش گم شد".

همسرش نيز در خط او نبود، و اگر منظور از اهل، پيروان خاص و ياران با ايمانش باشد، بر خلاف معنى مشهورى است كه اهل دارد.

اما مى‌توان گفت: كه اهل در اينجا معنى وسيعى دارد، هم بستگان مؤمن‌

[1] به جلد 9 تفسير نمونه از صفحه 68 تا 125 مراجعه فرمائيد.