74- و لوط را (به يادآور) كه به او حكم و علم داديم، و از شهرى كه اعمال زشت و
كثيف انجام مىدادند رهايى بخشيديم، چرا كه آنها مردم بد و فاسقى بودند.
75- و او را در رحمت خود داخل كرديم، او از صالحان بود.
تفسير: نجات لوط از سرزمين آلودگان.
از آنجا كه لوط از بستگان نزديك ابراهيم و از نخستين كسانى است كه به او ايمان
آورد پس از داستان ابراهيم، به بخشى از تلاش و كوشش او در راه ابلاغ رسالت و مواهب
پروردگار نسبت به او اشاره مىكند:
" و لوط را به ياد آر كه ما به او حكم و علم داديم" (وَ لُوطاً آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً) [1] واژه" حكم" در پارهاى از موارد به معنى فرمان نبوت و رسالت آمده،
و در موارد ديگرى به معنى قضاوت، و گاهى نيز به معنى عقل و خرد، از ميان اين معانى
معنى اول در اينجا مناسبتر به نظر مىرسد، هر چند منافاتى ميان آنها نمىباشد [2]
[1] منصوب بودن" لوط" در
اينجا بخاطر آن است كه مفعول فعل مقدرى است، اين فعل ممكن است" آتينا" و
يا اذكر باشد.
[2] در تفسير واژههاى"
حكم" و" علم" و تفاوت آنها در جلد 9 صفحه 360 نيز بحث كردهايم.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 458