كه معيار كار آنها بر هوسهاى شيطانى است.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:" امام در قرآن مجيد دو گونه است در يك جا خداوند مى‌فرمايد:" وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا" يعنى به امر خدا نه به امر مردم، امر خدا را بر امر خودشان مقدم مى‌شمرند. و حكم او را برتر از حكم خود قرار مى‌دهند، ولى در جاى ديگر مى‌فرمايد:" وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ:" ما آنها را پيشوايانى قرار داديم كه دعوت به دوزخ مى‌كنند" فرمان خود را بر فرمان پروردگار مقدم مى‌شمرند و حكم خويش را قبل از حكم او قرار مى‌دهند و مطابق هوسهاى خود و بر ضد كتاب اللَّه عمل مى‌نمايند [1] و اين است معيار و محك براى شناسايى امام حق از امام باطل.

[1] آيه دوم كه آيه 41 سوره قصص است به فرعون و لشكر او اشاره مى‌كند اين حديث در تفسير صافى از كتاب كافى نقل شده است.