ترجمه:

59- گفتند: هر كس با خدايان ما چنين كرده قطعا از ستمگران است (و بايد كيفر ببيند)! 60- (گروهى) گفتند: شنيديم جوانى از (مخالفت با) بتها سخن مى‌گفت كه او را ابراهيم مى‌گفتند.

61- (عده‌اى) گفتند: او را در برابر چشم مردم بياوريد تا گواهى دهند.

62- (هنگامى كه ابراهيم را حاضر كردند) گفتند تو اين كار را با خدايان ما كرده‌اى، اى ابراهيم؟! 63- گفت: بلكه بزرگشان كرده باشد! از آنها سؤال كنيد اگر سخن مى‌گويند!! 64- آنها به و جدان خود بازگشتند و (به خود) گفتند: حقا كه شما ستمگريد.

65- سپس بر سرهاشان واژگونه شدند (و حكم و جدان را به كلى فراموش كردند و گفتند:) تو مى‌دانى كه اينها سخن نمى‌گويند! 66- (ابراهيم) گفت: آيا جز خدا چيزى را مى‌پرستيد كه نه كمترين سودى براى شما دارد، و نه زيانى مى‌رساند (كه به سودشان چشم دوخته باشيد يا از زيانشان بترسيد).

67- اف بر شما و بر آنچه غير از خدا پرستش مى‌كنيد، آيا انديشه نمى‌كنيد (و عقل نداريد)؟!

تفسير: برهان دندان‌شكن ابراهيم‌

سرانجام آن روز عيد به پايان رسيد و بت‌پرستان شادى‌كنان به شهر بازگشتند، و يكسر به سراغ بتخانه آمدند، تا هم عرض ارادتى به پيشگاه بتان كنند و هم از غذاهايى كه به زعم آنها در كنار بتها بركت يافته بود بخورند.

همين كه وارد بتخانه شدند با صحنه‌اى روبرو گشتند كه هوش از سرشان پريد، به جاى آن بتخانه آباد با تلى از بتهاى دست و پا شكسته و بهم ريخته روبرو شدند! فريادشان بلند شد" صدا زدند چه كسى اين بلا را بر سر خدايان ما آورده‌