اين گفتار ابراهيم در حقيقت استدلال روشنى است براى ابطال بت‌پرستى زيرا آنچه از بتها مى‌بينيم همين مجسمه و تمثال است، بقيه تخيل است و توهم است و پندار، كدام انسان عاقل به خود اجازه مى‌دهد، كه براى يك مشت سنگ و چوب اين همه عظمت و احترام و قدرت قائل باشد؟ چرا انسانى كه خود اشرف مخلوقات است در برابر مصنوع خويش، اين چنين خضوع و كرنش كند، و حل مشكلات خود را از آن بخواهد؟!

زيرا آنها كه به پرستش بتها عادت كرده بودند و آن را يك واقعيت قطعى‌