و متلاشى مى‌ساخت! غلظت هوايى محيط زمين به اندازه‌اى است كه اشعه كيهانى را تا ميزانى كه براى رشد و نمو نباتات لازم است به طرف زمين عبور مى‌دهد، كليه جرثومه‌هاى مضر را در همان فضا معدوم مى‌سازد، و ويتامينهاى مفيد را ايجاد مى‌نمايد" [1]

[سوره الأنبياء (21): آيات 34 تا 35]

وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ (34) كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ (35)

ترجمه:

34- ما براى هيچ انسانى قبل از تو زندگى جاويدان قرار نداديم (وانگهى آيا آنها كه انتظار مرگ تو را مى‌كشند) اگر تو بميرى آنها زندگى جاويدان دارند؟! 35- هر انسانى طعم مرگ را مى‌چشد، و ما شما را با بديها و نيكيها آزمايش مى‌كنيم، و سرانجام به سوى ما باز مى‌گرديد.

تفسير: همه مى‌ميرند!

در قسمتى از آيات گذشته خوانديم كه مشركان براى ترديد در نبوت پيامبر ص به مساله انسان بودن او متوسل مى‌شدند و معتقد بودند كه پيامبر حتما بايد فرشته باشد و خالى از هر گونه عوارض بشرى.

آيات مورد بحث اشاره‌اى به بعضى ديگر از ايرادات آنها است: گاه آنها مى‌گفتند سر و صدايى كه پيامبر- و به گفته آنها اين شاعر- به راه انداخته دوامى‌

[1] از كتاب" راز آفرينش انسان" صفحه 34- 35.