و تهمت) براى خدا فرزندى قائل شدند و نيز به تعداد كسانى كه فرزند قائل نشدند. [1] در حقيقت اين حديث دعوت به تلاش و كوشش در دو خط مختلف ميكند:

خط حمايت از پيامبران و پاكان و نيكان، و خط مبارزه با مشركان و منحرفان و آلودگان، زيرا مى‌دانيم اين ثوابهاى بزرگ را به كسانى نمى‌دهند كه تنها الفاظ را بخوانند و عملى بر طبق آن انجام ندهند، بلكه اين الفاظ مقدس مقدمه‌اى است براى عمل.

در حديث ديگرى از امام صادق ع مى‌خوانيم هر كس مداومت بخواندن اين سوره كند از دنيا نخواهد رفت مگر اينكه خدا به بركت اين سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بى‌نياز مى‌كند. [2] اين غنا و بى‌نيازى مسلما بازتابى است از پياده شدن محتواى سوره در درون جان انسان و انعكاسش در خلال اعمال و رفتار و گفتار او.

[1] مجمع البيان ذيل آيه.

[2] مدرك سابق.