الحياة! قال اللَّه سبحانه‌ وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍ‌:

" طعم آب، طعم حيات و زندگى است! خداوند مى‌گويد: ما هر موجود زنده‌اى را از آب آفريديم".

مخصوصا هنگامى كه انسان در تابستان پس از يك تشنگى طولانى و ممتد در آن هواى سوزان به آب گوارايى مى‌رسد، موقعى كه نخستين جرعه‌هاى آب را فرو مى‌برد، احساس مى‌كند كه روح و جان به كالبدش دميده مى‌شود، در واقع امام مى‌خواهد ارتباط و پيوستگى زندگى و آب را با اين تعبير زيبا مشخص كند.

بعلاوه همين وضع كوه‌ها، حركات پوسته زمين را در مقابل جزر و مد ناشى از ماه به حد اقل مى‌رساند.

از سوى ديگر اگر كوه‌ها نبودند سطح زمين همواره در معرض تندبادها قرار داشت و آرامشى در آن ديده نمى‌شد، همانگونه كه در كويرها و بيابانهاى خشك و سوزان چنين است.

[1]" رواسى" جمع" راسيه" به معنى كوه‌هاى سخت و پابرجاست، و از آنجا كه اين گونه كوه‌ها از ريشه با هم پيوند دارند، ممكن است اشاره به اين پيوستگى باشد و از نظر علمى ثابت شده كه اين به هم پيوستگى ريشه‌اى كوه‌ها، اثر عميقى در جلوگيرى از لرزشهاى زمين دارد-" تميد" از ماده" ميد" به معنى لرزش و حركت ناموزون اشياء بزرگ است.