پا به فرار گذاردند" (فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ‌) [1] درست همانند يك لشگر شكست خورده كه شمشيرهاى برهنه دشمن را پشت سر خود مى‌بيند به هر سو پراكنده مى‌شوند.

اين عبارت ممكن است اشاره به آن باشد كه همواره در اين زندگى پرناز و نعمتى كه داشتند سائلان و تقاضاكنندگان بر در خانه‌هايشان رفت و آمد داشتند، با اميد مى‌آمدند و محروم بازمى‌گشتند به آنها مى‌گويد: بازگرديد و همان صحنه‌هاى نفرت‌انگيز را تكرار كنيد، و اين در حقيقت يك نوع استهزاء و سرزنش است.

بعضى از مفسران نيز احتمال داده‌اند كه جمله" لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ‌" اشاره‌اى به دستگاه پر زرق و برق و كبريايى آنها است كه خود شخصا در گوشه‌اى مى‌نشستند و مرتبا فرمان مى‌دادند، و خدمتگزاران، پى در پى نزد آنها مى‌آمدند و سؤال از امر و فرمانشان مى‌كردند.

اما اينكه گوينده اين سخن كيست؟ در آيه صريحا نيامده.

ممكن است ندايى وسيله فرشتگان خدا يا پيامبران و رسولانشان باشد

[1]" ركض" هم به معنى دويدن با سرعت، و هم به معنى دواندن مركب مى‌آيد، گاهى نيز به معنى كوبيدن پا بر زمين آمده است، مانند" ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ‌":" اى ايوب پاى خود را بر زمين بكوب چشمه‌اى مى‌جوشد كه هم براى شستشو و هم براى نوشيدن آماده است" (ص- 42).