[سوره الأنبياء (21): آيات 1 تا 5]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1) ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ يَلْعَبُونَ (2) لاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3) قالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4)

بَلْ قالُوا أَضْغاثُ أَحْلامٍ بَلِ افْتَراهُ بَلْ هُوَ شاعِرٌ فَلْيَأْتِنا بِآيَةٍ كَما أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5)

ترجمه:

بنام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- حساب مردم به آنها نزديك شده اما آنها در غفلتند و روى‌گردانند! 2- هر يادآورى تازه‌اى از طرف پروردگارشان براى آنها بيايد با لعب و شوخى به آن گوش فرا مى‌دهند.

3- در حالى كه قلوبشان در لهو و بى‌خبرى فرو رفته است، و اين ستمگران پنهانى نجوى مى‌كنند (و مى‌گويند) آيا جز اينست كه اين يك بشرى همچون شماست؟ آيا شما به سراغ سحر مى‌رويد با اينكه مى‌بينيد؟!