ترجمه:

115- ما از آدم از قبل پيمان گرفته بوديم، اما او فراموش كرد، عزم استوارى براى او نيافتيم! 116- آن هنگام كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد، همگى سجده كردند جز ابليس كه سر باز زد (و سجده نكرد).

117- گفتيم: اى آدم اين دشمن تو و همسر تو است، مبادا شما را از بهشت بيرون كند كه به زحمت و رنج خواهى افتاد.

118- (اما تو در بهشت راحت هستى) در آن گرسنه نمى‌شوى، و برهنه نخواهى شد.

119- و در آن تشنه نمى‌شوى و حرارت آفتاب آزارت نمى‌دهد! 120- ولى شيطان او را وسوسه كرد و گفت اى آدم! آيا مى‌خواهى تو را به درخت عمر جاويدان و ملك فناناپذير راهنمايى كنم؟! 121- سرانجام هر دو از آن خوردند (و لباس بهشتيشان فرو ريخت) و عورتشان آشكار گشت و از برگهاى (درختان) بهشتى براى پوشاندن خود جامه دوختند، (بالآخره) آدم نافرمانى پروردگارش را كرد و از پاداش او محروم شد!.

122- سپس پروردگارش او را برگزيد و توبه‌اش را پذيرفت، و هدايتش كرد.

تفسير:

آدم و فريبكارى شيطان‌

قسمت عمده اين سوره بيان سرگذشت موسى ع و بنى اسرائيل و مبارزه آنها با فرعون و فرعونيان بود ولى در آيات مورد بحث و آيات بعد، سخن از داستان آدم و حوا و مبارزه و دشمنى ابليس با آنان مى‌گويد.

شايد اشاره به اين نكته كه مبارزه حق و باطل منحصر به امروز و ديروز و موسى ع و فرعون نيست، از آغاز آفرينش آدم بوده و هم چنان ادامه دارد.

گرچه سرگذشت آدم و ابليس بارها در قرآن آمده است، ولى در هر مورد آميخته با نكته‌هاى تازه‌اى است، در اينجا نخست از پيمان آدم با خدا سخن مى‌گويد، مى‌فرمايد: ما از آدم قبلا عهد و پيمان گرفته بوديم ولى او فراموش كرد و بر سر پيمانش محكم نايستاد"! (وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ