خدا بود قرآن در اينجا فصل ديگرى در همين زمينه بيان مى‌دارد:" همان خداوندى كه زمين را براى شما مهد آسايش قرار داد، و راههايى در آن ايجاد كرد، و از آسمان، آبى فرستاد" (الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلًا وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً).

" ما به وسيله اين آب، انواع گوناگون از گياهان مختلف را از خاك تيره برآورديم" (فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّى‌).

در مجموع اين آيه به چهار بخش از نعمتهاى بزرگ خدا اشاره شده است:

1- زمين كه مهد آرامش و آسايش انسان است و به بركت قانون جاذبه و همچنين قشر عظيم هوايى كه اطراف آن را گرفته انسان مى‌تواند به راحتى و امن و امان روى آن زندگى كند.

2- راهها و جاده‌هايى كه خداوند در زمين به وجود آورده است كه تمام مناطق آن را به يكديگر پيوند مى‌دهد، همانگونه كه غالبا ديده‌ايم در ميان سلسله جبال سر به آسمان كشيده، غالبا دره‌ها و راههايى وجود دارد، كه انسان مى‌تواند از آنها عبور كرده، به مقصد خود برسد.

3- آبى كه مايه حيات است و سرچشمه همه بركات از آسمان نازل كرده.

4- گياهان و نباتات گوناگون و مختلفى كه به وسيله اين آب از زمين مى‌رويد كه قسمتى از آنها مواد غذايى انسان را تشكيل مى‌دهند و بخشى مواد دارويى قسمتى را انسان براى ساختن لباس مورد استفاده قرار مى‌دهد و قسمت ديگرى را براى وسائل زندگى (همچون درها و حتى خانه‌هايى كه از چوب ساخته مى‌شود و كشتى‌ها و بسيارى از وسائل نقليه ديگر).

بلكه مى‌توان گفت: اين چهار نعمت بزرگ به همان ترتيب كه در آيه فوق آمده است اولويتهاى زندگى انسان را تشكيل مى‌دهد، قبل از همه چيز، محل سكونت و آرامش لازم است، و به دنبال آن راههاى ارتباطى، سپس آب،