از پروردگارت براى تو آورده‌ايم" (قَدْ جِئْناكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ‌).

ما بيهوده سخن نمى‌گوئيم و بى‌دليل حرفى نمى‌زنيم، بنا بر اين به حكم عقل لازم است لا اقل در سخنان ما بينديشى و اگر درست بود بپذيرى.

سپس به عنوان تشويق مؤمنان اضافه مى‌كنند" درود بر آنها كه از هدايت پيروى مى‌كنند" (وَ السَّلامُ عَلى‌ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى‌).

اين جمله ممكن است به معنى ديگرى نيز اشاره باشد و آن اينكه سلامت در اين جهان و جهان ديگر از ناراحتيها و رنجها و عذابهاى دردناك الهى، و مشكلات زندگى فردى و اجتماعى از آن كسانى است كه از هدايت الهى پيروى كنند و اين در حقيقت نتيجه نهايى دعوت موسى است.

ممكن است توهم شود كه ذكر اين جمله با گفتار ملايمى كه به آن مامور بودند تناسب ندارد، ولى اين اشتباه است، چه مانعى دارد كه يك طبيب دلسوز با لحن ملايم به بيمارش بگويد، هر كس از اين دارو استفاده كند نجات مى‌يابد و هر كس نكند مرگ دامانش را خواهد گرفت.

اين بيان نتيجه برخورد نامناسب به يك واقعيت است و تهديد خاص و برخورد خصوصى و شدت عمل در آن وجود ندارد، و به تعبير ديگر اين واقعيتى است كه بايد بى‌پرده به فرعون گفته مى‌شد.