مذهب دارند و آن را در خدمت طغيانگران و استعمار پيشگان مى‌دانند.

ممكن است گفتار آنها در باره مذاهب ساختگى تخديرى صحيح باشد، ولى تاريخ انبياى راستين با صراحت تمام، پندارهاى واهى آنها را در مورد مذاهب آسمانى صد در صد نفى مى‌كند، مخصوصا قيام موسى بن عمران شاهد گويايى است در اين رابطه.

3- براى هر كار برنامه و وسيله لازم است-

درس ديگرى كه اين فراز از زندگى موسى به ما مى‌دهد اين است كه حتى پيامبران با داشتن آن همه معجزات براى پيشرفت كار خود، از وسائل عادى، كمك مى‌گرفتند، از بيان رسا و مؤثر از نيروى فكرى و جسمى معاونان.

بنا نيست كه ما در زندگى هميشه در انتظار معجزه‌ها باشيم، بايد برنامه و وسائل كار را آماده كرد و از طرق طبيعى به پيشروى ادامه داد، و آنجا كه كارها گره مى‌خورد بايد در انتظار لطف الهى بود!

4- تسبيح و ذكر-

چنان كه در آيات فوق خوانديم، موسى هدف نهايى خواسته‌هاى خود را اين قرار مى‌دهد كه" تو را بسيار تسبيح كنيم و تو را بسيار ياد نمائيم".

روشن است" تسبيح" به معنى پيراستن خداوند از تهمت" شرك و نقائص امكانى" مى‌باشد، و نيز روشن است كه منظور موسى ع آن نبوده كه جمله" سبحان اللَّه" را پشت سر هم تكرار كند، بلكه هدف پياده كردن حقيقت آن در جامعه آلوده آن زمان بوده است، بتها را برچيند، بتخانه‌ها را ويران كند، مغزها را از افكار شرك‌آلود بشويد، و نقائص مادى و معنوى را برطرف سازد.

به دنبال آن، ذكر خدا، ياد او، ياد صفات او را در دلها زنده كند و صفات‌