اين موضوع نيز لازم به يادآورى است كه شنيدن سخن خدا، آنهم بدون هيچ واسطه، مفهومش اين نيست كه خداوند، حنجره و صوتى دارد بلكه او به قدرت كامله‌اش امواج صوت را در فضا خلق مى‌كند، و به وسيله اين امواج با پيامبرانش سخن مى‌گويد، و از آنجا كه آغاز نبوت موسى ع به اينگونه انجام يافت لقب" كليم اللَّه" به او داده شده است.

3- نماز بهترين وسيله ياد خدا-

در آيات فوق به يكى از فلسفه‌هاى مهم نماز اشاره شده است، و آن اينكه انسان در زندگى اين جهان با توجه به" عوامل غافل كننده" نياز به تذكر و يادآورى دارد، با وسيله‌اى كه در فاصله‌هاى مختلف زمانى، خدا و رستاخيز و دعوت پيامبران و هدف آفرينش را به ياد او آورد و از غرق شدن در گرداب غفلت و بيخبرى حفظ كند، نماز اين وظيفه مهم را بر عهده دارد.

انسان صبحگاهان از خواب برمى‌خيزد، خوابى كه او را از همه چيز اين جهان بيگانه كرده، مى‌خواهد برنامه زندگى را شروع كند، قبل از هر چيز به سراغ نماز مى‌رود، قلب و جان خود را با ياد خدا صفا مى‌دهد، از او نيرو و مدد مى‌گيرد، و آماده سعى و تلاش توأم با پاكى و صداقت مى‌گردد.

باز هنگامى كه غرق كارهاى روزانه شد و چند ساعتى گذشت و چه بسا ميان او و ياد خدا جدايى افتاد، ناگاه ظهر مى‌شود و صداى مؤذن را مى‌شنود اللَّه اكبر! ..

حى على الصلاة!:" خدا از همه چيز برتر است، برتر از آنست كه توصيف شود ... بشتاب به سوى نماز" به سراغ نماز مى‌رود در برابر معبود خود به راز و نياز مى‌ايستد، و اگر گرد و غبار غفلتى بر قلب او نشسته، آن را شستشو مى‌دهد اينجا است كه خدا در نخستين دستورات در آغاز وحى به موسى مى‌گويد نماز