5- او خداوندى است رحمن كه بر عرش مسلط است.

6- از آن اوست آنچه در آسمانها و زمين و ميان اين دو و در اعماق زمين وجود دارد.

7- اگر سخن آشكارا بگويى (يا مخفى كنى) او پنهانيها و حتى پنهان‌تر از آن را نيز مى‌داند! 8- او خداوندى است كه معبودى جز او نيست و براى او نامهاى نيك است.

شان نزول:

روايات فراوانى در شان نزول نخستين آيات فوق آمده كه از مجموع آنها استفاده مى‌شود، پيامبر ص بعد از نزول وحى و قرآن، عبادت بسيار مى‌كرد، مخصوصا ايستاده به عبادت مشغول مى‌شد آن قدر كه پاهاى او متورم گرديد، گاه براى آنكه بتواند به عبادت خود ادامه دهد، سنگينى خود را بر يك پا قرار مى‌داد، و گاه بر پاى ديگر، گاه بر پاشنه پا مى‌ايستاد و گاه بر انگشتان پا. [1] آيات فوق نازل شد و به پيامبر ص دستور داد كه اينهمه رنج و ناراحتى بر خود تحميل نكند.

تفسير:

اين قدر خود را به زحمت نيفكن‌

باز در آغاز اين سوره با حروف مقطعه، روبرو مى‌شويم، كه حس كنجكاوى انسان را برمى‌انگيزد (طه‌).

البته ما در باره تفسير حروف مقطعه قرآن در آغاز سه سوره بحث كافى كرده‌ايم‌ [2] ولى در اينجا لازم مى‌دانيم اين مطلب را اضافه كنيم: كه ممكن است همه‌

[1] براى آگاهى از اين روايات به تفسير نور الثقلين و در المنثور آغاز سوره طه مراجعه فرمائيد.

[2] سوره بقره جلد اول، و آل عمران جلد دوم تفسير نمونه، و اعراف جلد ششم.