تفسير: ايمان سرچشمه محبوبيت!

در سه آيه فوق كه پايانگر سوره مريم است باز هم سخن از مؤمنان با ايمان و نيز ظالمان و ستمگران بى‌ايمان، و سخن از قرآن و بشارتها و انذارهاى آنست، و در حقيقت عصاره‌اى است از بحثهاى پيشين با نكته‌هاى تازه.

نخست مى‌فرمايد:" كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند خداوند رحمان محبت آنان را در دلها مى‌افكند" (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا).

بعضى از مفسران اين آيه را مخصوص امير مؤمنان على ع و بعضى شامل همه مؤمنان دانسته‌اند.

بعضى گفته‌اند منظور اين است كه خداوند محبت آنان را در دلهاى دشمنانشان مى‌افكند، و اين محبت رشته‌اى مى‌شود در گردنشان كه آنها را به سوى ايمان مى‌كشاند.

بعضى ديگر آن را به معنى محبت مؤمنان نسبت به يكديگر كه باعث قدرت و قوت و وحدت كلمه مى‌شود دانسته‌اند.

بعضى آن را اشاره به دوستى مؤمنان نسبت به يكديگر در آخرت دانسته، و مى‌گويند آنها آن چنان به يكديگر علاقه پيدا مى‌كنند كه از ديدار هم برترين شادى و سرور به آنان دست مى‌دهد.

ولى اگر با وسعت نظر به مفاهيم وسيع آيه بينديشيم خواهيم ديد كه همه اين تفسيرها در مفهوم آيه جمع است بى‌آنكه با هم تضادى داشته باشند.

و نكته اصلى آن اين است كه:" ايمان و عمل صالح" جاذبه و كشش فوق- العاده‌اى دارد، اعتقاد به يگانگى خدا و دعوت پيامبران كه بازتابش در روح و فكر و گفتار و كردار انسان به صورت اخلاق عاليه انسانى، تقوا و پاكى و درستى‌