[سوره مريم (19): آيات 83 تا 87]

أَ لَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّياطِينَ عَلَى الْكافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا (83) فَلا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّما نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84) يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمنِ وَفْداً (85) وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلى‌ جَهَنَّمَ وِرْداً (86) لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً (87)

ترجمه:

83- آيا نديدى كه ما شياطين را به سوى كافران فرستاديم تا آنها را شديدا تحريك كنند.

84- بنا بر اين در باره آنها عجله مكن ما آنها (و اعمالشان) را دقيقا شماره خواهيم كرد.

85- در آن روز كه پرهيزگاران را به سوى خداوند رحمان (و پاداشهاى او) راهنمايى مى‌كنيم.

86- و مجرمان را (همچون شتران تشنه‌كامى كه به سوى آبگاه مى‌روند) به جهنم مى‌رانيم.

87- آنها هرگز مالك شفاعت نيستند مگر كسى كه نزد خداوند رحمان عهد و پيمانى دارد.

تفسير:

چه كسانى صلاحيت شفاعت دارند؟

با توجه به بحثى كه در آيات گذشته پيرامون مشركان ذكر شد آيات مورد بحث در حقيقت اشاره به بعضى از علل انحراف آنها و سپس عاقبت و سرانجام شومشان مى‌كند، و اين حقيقت را نيز به ثبوت مى‌رساند كه معبودها نه تنها مايه‌