يا به معنى لزوم چنين رفتارى بر خدا تفسير كرده‌اند، ولى تفسير اول نزديكتر به نظر مى‌رسد.

كلمه" عذاب" در آيه فوق به قرينه اينكه در مقابل" الساعة" قرار گرفته اشاره به مجازاتهاى الهى در عالم دنيا است، مجازاتهايى همچون طوفان نوح و زلزله و سنگهاى آسمانى كه بر قوم لوط نازل شد، يا مجازاتهايى كه به وسيله مؤمنان و رزمندگان جبهه حق، بر سر آنان فرود مى‌آيد، چنان كه (در سوره توبه آيه 14) مى‌خوانيم: قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ‌:" با آنان پيكار كنيد كه خداوند آنها را با دست شما مجازات مى‌كند".

و" الساعة" در اينجا يا به معنى پايان دنيا است، يا عذاب الهى در قيامت (معنى دوم مناسبتر به نظر مى‌رسد).

بديهى است هدايت درجاتى دارد هنگامى كه درجات نخستين آن بوسيله انسان پيموده شود خداوند دست او را مى‌گيرد و بدرجات عاليتر مى‌برد، و همچون درخت بارورى كه هر روز مرحله تازه‌اى از رشد و تكامل را مى‌پيمايد اين هدايت يافتگان نيز در پرتو ايمان و اعمال صالحشان هر روز به مراحل بالاترى گام مى‌نهند.

در پايان آيه به آنها كه بر زيورهاى زودگذرشان در دنيا تكيه كرده، و آن را وسيله تفاخر بر ديگران قرار داده‌اند پاسخ مى‌دهد كه" آثار و اعمال صالحى كه از انسان باقى مى‌ماند در پيشگاه پروردگار تو ثوابش بيشتر و عاقبتش ارزشمندتر است" (وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ مَرَدًّا). [1]

[1]" مرد" (بر وزن نمد- با تشديد دال) يا مصدر است به معنى" رد و بازگشت" و يا اسم مكان است به معنى" محل بازگشت" كه در اينجا منظور بهشت است، ولى احتمال اول با معنى آيه متناسبتر است.