نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 120
آتش را
نمىشنوند".
" اگر
ورود در آيه مورد بحث به معنى نزديك شدن باشد نه با كلمه" مبعدون"
سازگار است و نه با جمله" لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها".
پاسخ به يك
سؤال [فلسفه ورود همه در جهنم]
تنها سؤالى
كه در اينجا باقى مىماند اين است كه فلسفه اين كار از نظر حكمت پروردگار چيست؟
بعلاوه آيا مؤمنان از اين كار آزار و عذابى نمىبينند؟
پاسخ اين
سؤال كه از هر دو جنبه در روايات اسلامى وارد شده است، با كمى دقت روشن مىشود:
در حقيقت
مشاهده دوزخ و عذابهاى آن، مقدمهاى خواهد بود كه مؤمنان از نعمتهاى خداداد بهشت
حد اكثر لذت را ببرند، چرا كه" قدر عافيت را كسى داند كه به مصيبتى گرفتار
آيد" (و بالاضداد تعرف الاشياء) در اينجا مؤمنان گرفتار مصيبت نمىشوند، بلكه
تنها صحنه مصيبت را مشاهده مىكنند و همانگونه كه در روايات فوق خوانديم آتش بر
آنها سرد و سالم مىشود و نور آنها شعله آتش را تحت الشعاع قرار مىدهد.
بعلاوه آنها
چنان سريع و قاطع از آتش مىگذرند كه كمترين اثرى در آنها نمىتواند داشته باشد،
همانگونه كه در حديثى از پيامبر ص نقل شده است كه فرمود:
يرد الناس
النار ثم يصدرون باعمالهم فاولهم كلمع البرق، ثم كمر الريح، ثم كحضر الفرس، ثم
كالراكب، ثم كشد الرجل، ثم كمشيه:
" مردم
همگى وارد آتش (دوزخ) مىشوند سپس بر حسب اعمالشان از آن بيرون مىآيند، بعضى
همچون برق، سپس كمتر از آن همچون گذشتن تندباد، بعضى همچون دويدن شديد اسب، بعضى
همچون سوار معمولى، بعضى همچون پيادهاى كه تند مىرود، و بعضى همچون كسى كه
معمولى راه مىرود". [1]