بعضى از مفسران معتقدند كه" ورود" در اينجا به معنى نزديك شدن و اشراف پيدا كردن است، يعنى همه مردم، خوبان و بدان، بدون استثنا براى حسابرسى يا براى مشاهده سرنوشت نهايى بدكاران، به كنار جهنم مى‌آيند، سپس خداوند پرهيزگاران را رهايى مى‌بخشد و ستمگران را در آن رها مى‌كند.

آنها براى اين تفسير به آيه 23 سوره قصص استدلال مى‌كنند وَ لَمَّا وَرَدَ ماءَ مَدْيَنَ ..." هنگامى كه موسى كنار آب مدين رسيد ..." كه در اينجا نيز ورود به همان معنى است.

تفسير دومى كه اكثر مفسران آن را انتخاب كرده‌اند اين است كه" ورود" در اينجا به معنى دخول است و به اين ترتيب همه انسانها بدون استثناء، نيك و بد، وارد جهنم مى‌شوند، منتها دوزخ بر نيكان سرد و سالم خواهد بود همانگونه كه آتش نمرود بر ابراهيم (يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‌ إِبْراهِيمَ‌) چرا كه آتش با آنها سنخيت ندارد گويى از آنان دور مى‌شود و فرار مى‌كند، و هر جا آنها قرار مى‌گيرند خاموش مى‌گردد، ولى دوزخيان كه تناسب با آتش دوزخ دارند همچون ماده قابل اشتعالى كه به آتش برسد فورا شعله‌ور مى‌شوند.

قطع نظر از اينكه فلسفه اين كار چيست كه بعدا به خواست خدا شرح خواهيم داد بدون شك ظاهر آيه فوق با تفسير دوم هماهنگ است، زيرا معنى اصلى ورود، دخول است و غير آن نياز به قرينه دارد، علاوه بر اين جمله" ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا" (سپس پرهيزگاران را نجات مى‌دهيم) همچون جمله‌ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها (ستمگران را در آن وا مى‌گذاريم) همه شاهد براى اين معنى است.

بعلاوه روايات متعددى در تفسير آيه رسيده است كه اين معنى را كاملا تقويت مى‌كند:

از جمله از" جابر بن عبد اللَّه انصارى" چنين نقل شده كه شخصى از او در