چرا ما كارهايى را انجام مى‌دهيم و گاه نمى‌توانيم عين همان را تكرار كنيم؟ مثلا گاهى قطعه شعرى بسيار عالى مى‌سرائيم و يا خط بسيار زيبايى مى‌نويسيم، اما بعدا هر چه تلاش مى‌كنيم مثل آن را نمى‌توانيم انجام دهيم.

پاسخى را كه ما براى اين سؤال انتخاب كرده‌ايم اين است كه درست است كه ما اعمال خود را از روى اراده و اختيار انجام مى‌دهيم، ولى گاهى يك سلسله امور غير اختيارى در بعضى از ويژگيهاى افعال ما اثر مى‌گذارد، لرزش نامحسوس دست ما گاه در شكل دقيق حروف مؤثر است، و از اين گذشته قدرت و استعداد ما هميشه يكسان نيست، گاه عواملى پيش مى‌آيد كه تمام نيروى درونى ما را بسيج مى‌كند، و ما مى‌توانيم به اصطلاح شاهكارى بيافرينيم، ولى گاه عوامل محركه ضعيف است و تمام نيروى ما بسيج نمى‌شود، به همين دليل كار مرتبه دوم به خوبى مرتبه اول انجام نمى‌گيرد.

ولى خداوندى كه قدرتش بى‌انتها است، اين گونه مسائل براى او مطرح نيست، هر كارى را انجام دهد عين آن را بى‌كم و كاست مى‌تواند تكرار كند.

" سپس همه آنها را گرداگرد جهنم در حالى كه به زانو درآمده‌اند حاضر مى‌كنيم" (ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا).

اين آيه نشان مى‌دهد كه دادگاه افراد بى‌ايمان و گنهكار در نزديكى جهنم است!.

تعبير" جثيا" (با توجه به اينكه" جثى" جمع" جاثى" به معنى كسى‌