نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 107
شام روزى
آنها در بهشت در انتظارشان است" (وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ
فِيها بُكْرَةً وَ عَشِيًّا).
اين جمله دو
سؤال را برمىانگيزد:
نخست اينكه:
مگر در بهشت صبح و شامى وجود دارد؟
پاسخ اين
سؤال در روايات اسلامى چنين آمده است: گرچه در بهشت همواره نور و روشنايى است اما
بهشتيان از كم و زياد شدن نور و نوسان آن شب و روز را تشخيص مىدهند.
سؤال ديگر
اينكه: از آيات قرآن به خوبى استفاده مىشود كه بهشتيان هر چه بخواهند از مواهب و
روزيها در اختيارشان هميشه و در هر ساعت وجود دارد، اين چه رزقى است كه فقط صبح و
شام به سراغ آنها مىآيد؟
پاسخ اين
سؤال را از حديث لطيفى كه از پيامبر ص نقل شده مىتوان دريافت آنجا كه مىفرمايد:
و تعطيهم
طرف الهدايا من اللَّه لمواقيت الصلاة التي كانوا يصلون فيها فى الدنيا:
"
هداياى جالب و نخبه از سوى خداوند بزرگ در اوقاتى كه در اين دنيا نماز مىخواندند
به آنها در بهشت مىرسد" [1] از اين حديث
استفاده مىشود كه اين هداياى ممتاز كه به هيچوجه نمىتوان ماهيت آن را حتى با حدس
و تخمين بيان كرد، نعمتهايى است بسيار پر ارزش كه علاوه بر نعمتهاى معمول بهشتى،
صبح و شام به آنها اهدا مىگردد.
آيا تعبير
آيه فوق و حديثى كه در بالا ذكر شد دليل بر اين نيست كه زندگى بهشتيان يك نواخت
نمىباشد، بلكه هر روز و هر صبح و شام موهبت جديد و لطف تازهاى شامل حالشان
مىشود؟
و آيا مفهوم
اين سخن آن نيست كه در آنجا سير تكاملى انسان ادامه خواهد داشت هر چند اعمال
تازهاى در آنجا انجام نمىدهد، ولى با مركبى كه از معتقدات و اعمالش در اين جهان
فراهم ساخته سير تكاملى خود را ادامه خواهد داد.