نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 95
در شام با
همين آيه به شاميان استدلال فرمود و گفت: منظور از آيه"
آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ" مائيم كه خدا به پيامبرش دستور
داده كه حق ما ادا شود (و اين چنين شما شاميان همه اين حقوق را ضايع كرديد)
[1] ولى با اينهمه همانگونه كه قبلا هم گفتيم اين دو تفسير با هم منافات
ندارد، همه موظفند حق ذى القربى را بپردازند پيامبر ص هم كه رهبر جامعه اسلامى است
موظف است به اين وظيفه بزرگ الهى عمل كند، در حقيقت اهل بيت پيامبر ص از روشنترين
مصداقهاى ذى القربى و شخص پيامبر ص از روشنترين افراد مخاطب به اين آيه است.
به همين دليل
پيامبر ص حق ذى القربى را كه خمس و همچنين فدك و مانند آن بود به آنها بخشيد، چرا
كه گرفتن زكات كه در واقع از اموال عمومى محسوب مىشد براى آنها ممنوع بود.
2- بلاى
اسراف و تبذير
بدون شك،
نعمتها و مواهب موجود در كره زمين، براى ساكنانش كافى است، اما به يك شرط و آن
اينكه بيهوده به هدر داده نشوند، بلكه به صورت صحيح و معقول و دور از هر گونه
افراط و تفريط مورد بهرهبردارى قرار گيرد، و گرنه اين مواهب آن قدر زياد و
نامحدود نيست كه با بهرهگيرى نادرست، آسيب نپذيرد.
و اى بسا
اسراف و تبذير در منطقهاى از زمين باعث محروميت منطقه ديگرى شود، و يا اسراف و
تبذير انسانهاى امروز باعث محروميت نسلهاى آينده گردد.
آن روز كه
ارقام و آمار، همچون امروز دست انسانها نبود، اسلام هشدار داد كه در بهرهگيرى از
مواهب خدا در زمين، اسراف و تبذير روا مداريد.