نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 93
گذشتگى را در
شما پرورش دهد.
به علاوه
بسيارى از مردم اگر كاملا بى نياز شوند راه طغيان و سركشى پيش مىگيرند، و صلاح
آنها اين است كه در حد معينى از روزى باشند، حدى كه نه موجب فقر گردد نه طغيان.
از همه اينها
گذشته وسعت و تنگى رزق در افراد انسان (بجز موارد استثنايى يعنى از كار افتادگان و
معلولين) بستگى به ميزان تلاش و كوشش آنها دارد و اينكه مىفرمايد خدا روزى را
براى هر كس بخواهد تنگ و يا گشاده مىدارد، اين خواستن هماهنگ با حكمت او است و
حكمتش ايجاب مىكند كه هر كس تلاشش بيشتر باشد سهمش فزونتر و هر كس كمتر باشد
محرومتر گردد.
بعضى از
مفسران در پيوند اين آيه با آيات قبل، احتمال ديگرى را پذيرفتهاند و آن اينكه آيه
اخير در حكم دليل براى نهى از افراط و تفريط در انفاق است، مىگويد حتى خداوند با
آن قدرت و توانايى كه دارد در بخشش ارزاق حد اعتدال را رعايت مىكند، نه آن چنان
مىبخشد كه به فساد كشيده شوند، و نه آن چنان تنگ مىگيرد كه به زحمت بيفتند، همه
اينها براى رعايت مصلحت بندگان است.
بنا بر اين
سزاوار است كه شما هم به اين اخلاق الهى متخلق شويد، طريق اعتدال در پيش گيريد، و
از افراط و تفريط بپرهيزيد [1]
نكتهها:
1- منظور
از ذى القربى در اينجا كيانند؟
كلمه"
ذى القربى" همانگونه كه گفتيم به معنى بستگان و نزديكان است و در اينكه منظور
از آن در اينجا معنى عام است يا خاص در ميان مفسران بحث است.