نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 86
باشى (تا
گشايشى در كارت پديد آيد و به آنها كمك كنى) با گفتار نرم و آميخته لطف با آنها
سخن بگو.
29- هرگز
دستت را بر گردنت زنجير مكن (و ترك انفاق و بخشش منما) و بيش از حد آن را مگشا تا
مورد سرزنش قرار گيرى و از كار فرو مانى.
30-
پروردگارت روزى را براى هر كس بخواهد گشاده يا تنگ مىدارد، او نسبت به بندگانش
آگاه و بيناست.
تفسير:
رعايت
اعتدال در انفاق و بخشش.
در اين آيات
فصل ديگرى از سلسله احكام اصولى اسلام را در رابطه با اداى حق خويشاوندان و
مستمندان و در راه ماندگان، و همچنين انفاق را بطور كلى، دور از هر گونه اسراف و
تبذير بيان مىكند.
نخست
مىگويد:" حق ذى القربى و نزديكان را به آنها بده" (وَ
آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ).
" و
همچنين مستمندان و در راه ماندگان را" (و
الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ):
در عين
حال" هرگز دست به تبذير نيالاى" (وَ لا
تُبَذِّرْ تَبْذِيراً).
"
تبذير" در اصل از ماده" بذر" و به معنى پاشيدن دانه مىآيد، منتها
اين كلمه مخصوص مواردى است كه انسان اموال خود را به صورت غير منطقى و فساد، مصرف
مىكند، و معادل آن در فارسى امروز" ريختوپاش" است.
و به تعبير
ديگر تبذير آنست كه مال در غير موردش مصرف شود هر چند كم باشد، و اگر در موردش صرف
شود تبذير نيست هر چند زياد باشد.
چنان كه در
تفسير عياشى از امام صادق ع مىخوانيم: كه در ذيل اين آيه در پاسخ سؤال كنندهاى
فرمود:
من انفق
شيئا فى غير طاعة اللَّه فهو مبذر و من انفق فى سبيل اللَّه فهو مقتصد:
" كسى
كه در غير راه اطاعت فرمان خدا مالى انفاق كند، تبذير كننده است و كسى كه در راه
خدا انفاق كند ميانه رو
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 86