كه بر فرزند لازم است ممكن است لغزشهايى پيش بيايد كه انسان آگاهانه يا ناآگاه به سوى آن كشيده شود در آخرين آيه مورد بحث مى‌گويد:" پروردگار شما به آنچه در دل و جان شما است از شما آگاهتر است" (رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما فِي نُفُوسِكُمْ‌) چرا كه علم او در همه زمينه‌ها حضورى و ثابت و ازلى و ابدى و خالى از هر گونه اشتباه است در حالى كه علوم شما واجد اين صفات نيست.

بنا بر اين اگر بدون قصد طغيان و سركشى در برابر فرمان خدا لغزشى در زمينه احترام و نيكى به پدر و مادر از شما سر زند و بلافاصله پشيمان شديد و در مقام جبران برآئيد مسلما مشمول عفو خدا خواهيد شد:" اگر شما صالح باشيد و توبه‌كار خداوند توبه‌كاران را مى‌آمرزد" (إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً).

" اواب" از ماده" اوب" (بر وزن قوم) بازگشت توأم با اراده مى‌گويند، در حالى كه رجوع هم به بازگشت با اراده گفته مى‌شود و هم بى اراده، به همين دليل به" توبه"" اوبه" گفته مى‌شود، چون حقيقت توبه بازگشت توأم با اراده به سوى خداست.

و از آنجا كه" اواب" صيغه مبالغه است به كسى گفته مى‌شود كه هر لحظه از او خطايى سر زند به سوى پروردگار بازمى‌گردد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه ذكر صيغه مبالغه اشاره به تعدد عوامل بازگشت و رجوع به خدا باشد، زيرا ايمان به پروردگار از يك سو، توجه به دادگاه عالم قيامت از سوى ديگر، و جدان بيدار از سوى سوم، و توجه به عواقب و آثار گناه از سوى چهارم دست به دست هم مى‌دهند و انسان را مؤكدا از مسير انحرافى به سوى خدا مى‌برند.