25- پروردگار شما از درون دلهاى شما آگاه است (اگر لغزشى در اين زمينه داشتيد و جبران كرديد شما را عفو مى‌كند چرا كه) هر گاه صالح باشيد او توبه كنندگان را مى‌بخشد.

تفسير:

توحيد و نيكى به پدر و مادر، سرآغاز يك رشته احكام مهم اسلامى.

آيات مورد بحث سرآغازى است براى بيان يك سلسله از احكام اساسى اسلام كه با مساله توحيد و ايمان، شروع مى‌شود، توحيدى كه خمير مايه همه فعاليتهاى مثبت و كارهاى نيك و سازنده است و هم از اين طريق پيوندى ميان اين آيات و آيات گذشته كه سخن از سعادتمندان و برنامه سه‌گانه آنها يعنى" ايمان" و" سعى و تلاش" و" اراده سراى آخرت" مى‌گويد برقرار مى‌سازد.

و نيز تاكيدى است مجدد بر آنچه قبلا در باره قرآن و دعوت كننده بودنش به صافترين و بهترين راهها، بيان شده.

نخست از توحيد شروع كرده مى‌گويد:" با خداوند يگانه (اللَّه) هيچ معبودى قرار مده" (لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ).

نمى‌گويد معبود ديگرى را با خدا پرستش مكن، بلكه ميگويد" قرار مده" تا معنى وسيعترى داشته باشد، يعنى نه در عقيده، نه در عمل، نه در دعا و تقاضا و نه در پرستش معبود ديگرى را در كنار" اللَّه" قرار مده.

سپس به بيان نتيجه مرگبار شرك پرداخته مى‌گويد:" اگر شريكى براى او قائل شوى با مذمت و خذلان فرو خواهى نشست" (فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا).

انتخاب كلمه" قعود" (نشستن) در اينجا اشاره به ضعف و ناتوانى است، زيرا در ادبيات عرب، اين كلمه كنايه از ضعف است همانگونه كه گفته مى‌شود قعد به الضعف عن القتال:" ناتوانى سبب شد كه او از پيكار با دشمن بنشيند".