4- ياجوج و ماجوج كيانند؟

در قرآن مجيد در دو سوره از ياجوج و ماجوج سخن به ميان آمده، يكى در آيات مورد بحث و ديگر در سوره انبياء آيه 96.

آيات قرآن به خوبى گواهى مى‌دهد كه اين دو نام متعلق به دو قبيله وحشى خونخوار بوده است كه مزاحمت شديدى براى ساكنان اطراف مركز سكونت خود داشته‌اند.

در تورات در كتاب" حزقيل" فصل سى و هشتم و فصل سى و نهم، و در كتاب رؤياى" يوحنا" فصل بيستم از آنها به عنوان" گوگ" و" ماگوگ" ياد شده است كه معرب آن ياجوج و ماجوج مى‌باشد.

به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبائى در" الميزان" از مجموع گفته‌هاى تورات استفاده مى‌شود كه ماجوج يا ياجوج و ماجوج، گروه يا گروه‌هاى بزرگى بودند كه در دوردست‌ترين نقطه شمال آسيا زندگى داشتند مردمى جنگجو و غارتگر بودند [1] بعضى معتقدند اين دو كلمه عبرى است، ولى در اصل از زبان يونانى به عبرى منتقل شده است و در زبان يونانى" گاگ" و" ماگاگ" تلفظ مى‌شده كه در ساير لغات اروپايى نيز به همين صورت انتقال يافته است.

دلائل فراوانى از تاريخ در دست است كه در منطقه شمال شرقى زمين در نواحى مغولستان در زمانهاى گذشته گويى چشمه جوشانى از انسان وجود داشته، مردم اين منطقه به سرعت زاد و ولد مى‌كردند، و پس از كثرت و فزونى به سمت شرق، يا جنوب سرازير مى‌شدند، و همچون سيل روانى اين سرزمينها را زير پوشش خود قرار مى‌دادند، و تدريجا در آنجا ساكن مى‌گشتند.

براى حركت سيل‌آساى اين اقوام، دورانهاى مختلفى در تاريخ آمده است‌

[1] الميزان جلد 13 صفحه 411.